Passend Onderwijs

"Ja, mama! De taxi is er. " roept J enthousiast.
Ik help hem snel in zijn jas. Kan nog net zijn rugtas meegeven als hij richting bus loopt. Vrolijk zegt hij de taxi chauffeuse gedag die hem in de gordels helpt.
Druk om zich heen kijkend en opgetogen rijdt hij weg. Mijn "dag jongen" wegstervend in de ochtendmist.
En zo gaat dat nu dagelijks. Met plezier naar school, lachend een nieuwe dag tegemoet zien.

Hoe anders was dat een half jaar geleden.
Dwars, opstandig en agressief gedrag waren de resultaten van totale overprikkeling van een dag op school.
Een klas van 32, groep 3.
Een juf die werd vastgeklampt omdat hij bij haar de enige veiligheid vond waar hij naar op zoek was. Maar die veiligheid kon de juf hem in die overvolle klas niet de hele dag bieden.
Net zo min als instructie op maat, gelegenheid tot beweging.
"Mama, ik word er zo moe van dat ik de hele dag stil moet zitten van de juf."
Instructiemomenten en werk werden beperkt tot drie keer per dag 10 min.
10 minuten hangen en wurgen. Een sticker als beloning.
De rest van de dag verloren zijn, op de gang rondlopen.
Klasgenootjes die hem stuk voor stuk lief vinden maar zeggen, "Soms begrijp ik hem niet helemaal hoor."
Alleen lopen op het schoolplein, terwijl hij juist zo gehecht is aan sociaal contact.
 En  's morgens bij herhaling zeggen, " Ik wil niet naar school, mama. Ik vind school stom!"

De juiste cluster 4 school vinden was nog best wel een klus. Maar het is het helemaal waard geweest. 9 kindjes in de groep, een ervaren juf plus een onderwijsassistent. Een vakdocent gymnastiek, een remedial teacher en orthopedagoog.
6 weken hadden zij samen nodig om precies te kunnen aangeven hoe mijn kind in elkaar zit.
Wat hij nodig heeft. Waar zijn kracht ligt en vanuit welke punten hij zich kan ontwikkelen.
Dat hij nog zo graag speelt maar in vergelijking met zijn klasgenoten toch zo pienter is. Dat hij veel weerstand heeft tegen het maken van werkbladen en dat ze hem daarom de ruimte geven om zich te ontwikkelen in de startgroep (groep 2).
Een juf die zich afvraagt, " Hoe heeft hij dat gedaan, in groep 3? Wat ongelooflijk knap dat hij dat heeft volgehouden."
En ik met terugwerkende kracht weer de pijn voel van hoe dit knulletje heeft moeten overleven dat jaar.

Vanaf augustus 2014 zal de nieuwe wet Passend onderwijs van kracht zijn.
De wet heeft als doel om meer kinderen binnen het reguliere onderwijs te houden. Het leerling gebonden budget (het rugzakje) verdwijnt en dat geld gaat naar de samenwerkingsverbanden. Binnen deze samenwerkingsverbanden gaan scholen onderling kijken naar de meest geschikte plek voor leerlingen.
Klinkt allemaal erg mooi maar veel ouders maken zich toch, terecht, zorgen over deze nieuwe wet. Het komt nu al geregeld voor dat kinderen worstelend door hun schoolcarrière heen gaan of dat kinderen bij scholen worden geweigerd op basis van label of dossier. Men verwacht dat dit met de nieuwe wet nog erger zal gaan worden.
Klassen raken voller. Van leerkrachten wordt verwacht dat ze makkelijk meer specifieke zorg kunnen bieden terwijl wel wordt gevraagd om hoge scores.

Ik weet persoonlijk niet hoe de nieuwe wet er in de praktijk uit zal gaan zien. Maar als ik aan passend onderwijs denk dan denk ik aan mijn zoon die een plek op een school kreeg waar hij zich kan ontwikkelen op zijn eigen niveau en waar gezien wordt waar zijn krachten liggen.
Als je het mij vraagt is dat pas echt passend onderwijs.