In het kort:
Daarnaast heb je nog het speciaal basisonderwijs. Daar wordt gewerkt volgens dezelfde kerndoelen als het reguliere basisonderwijs alleen zijn de klassen daar meestal kleiner en is er meer individuele begeleiding.
Op papier lijkt dit vrij simpel. J zou op basis van zijn diagnoses in aanmerking komen voor cluster 4 onderwijs. Maar nu hebben we hier in de stad 1 cluster 4 school en daar zitten vooral kinderen met externaliserend gedrag. Gedrag dat zich meer naar buiten uit in de vorm van bijvoorbeeld agressie of problemen met autoriteit. J is een heel kwetsbaar jongetje. Wordt er een keer Boe! tegen hem geroepen dan kruipt hij in zijn schulp en denkt dat het kind zijn vriendje niet meer is. Een cluster 4 school met kinderen die vooral dat externaliserende gedrag vertonen is voor J geen veilige omgeving.
Dus kunnen we ook gaan kijken naar cluster 2 scholen. In onze regio zitten er 3 van deze scholen. Ondanks dat J geen extreme spraak en taalproblemen heeft zittten daar vanwege zijn autisme wel hiaten en moeilijkheden. Op de sites van de scholen staat echter dat kinderen die voor dit cluster in aanmerking komen met name problemen moeten hebben in dit taalspectrum en dat gedragsproblemen van ondergeschikte rol zijn. Vervolgens kunnen we op basis van J zijn IQ en fijn motorische problemen ook nog kijken naar cluster 3 scholen. Hij heeft een disharmonisch intelligentie profiel met een lager dan gemiddeld performaal IQ. Verstandelijk beperkt is ie niet maar door dit gat in zijn IQ heeft hij wel erg veel problemen met plannen, organiseren en logisch beredeneren. Ik denk dat hij niet op een cluster 3 past maar ik weet het niet zeker. Er zijn in onze regio 3 cluster 3 scholen. Nou, en dan is er dus nog speciaal basisonderwijs. 2 scholen komen daarvoor in aanmerking wat ons betreft. Als je een beetje hebt meegeteld weet je nu dat er in eerste instantie 9 scholen in aanmerking kunnen komen voor een plekje voor J. Of laten we het zo zeggen; orienteren op deze 9 scholen is wenselijk om een goede afweging te kunnen maken. Nu zouden we ons kunnen laten adviseren door een schoolbegeleidingsdienst maar ik wil zijn toekomst niet laten afhangen van een deskundige die een uurtje in de klas komt en op basis van zijn dossier een beslissing neemt. Niet dat ik denk dat ze niet deskundig zijn. Maar ik ben wat mijn zoon betreft in combinatie met mijn werk als juf de meest deskundige persoon die er is. In overleg met IB op zijn huidige school hebben we wel een ambulante dienst ingeschakeld. Maar ik kan daar niet op wachten. De clusters dansen in mijn hoofd en wat vandaag voor hem het beste lijkt kan morgen weer door mezelf terzijde geschoven worden. Zo hop ik van cluster 2 naar 3 naar 4 naar speciaal onderwijs en weer terug. Om een eerste schifting te maken hebben we nu afspraken gepland op scholen van elk cluster. En door het piekeren en piekeren en afwegen kunnen we dan hopelijk beetje bij beetje scholen en clusters gaan wegschrijven. Midden in dat proces zitten dan ook nog je emoties. De stap die je zet omdat je kind naar het speciaal onderwijs gaat, dat hij niet meer mee kan in de stroom. Dat ie straks afscheid moet nemen van zijn geliefde juffen en meester. Dat hij straks ook in zo'n taxibusje zit en je hem uit moet zwaaien bij de voordeur in plaats van op het schoolplein. Dat hij naar een school gaat in de grote stad (wij wonen in een aangrenzende plaats). Toen we al druk bezig waren met alle scholen benaderen en afspraken maken, gesprekjes voeren en websites bekijken kwam de Ib-er met de opmerking dat J eigenlijk gebaat zou zijn bij een cluster 4 school voor laag functionerende kinderen die internaliserend gedrag vertonen. Vervolgens noemde ze een school in een stad hier zo'n 20 km vandaan. Poeh, nou dat gaat me toch wel een stap te ver. Maar ik besloot toch op de website te kijken. En daar werd ik heel blij van. Op papier voldoet de school aan alle criteria die wij hebben gesteld voor een goede school. Heb ik bij alle andere scholen in de stad twijfels of hij wel volledig in het profiel past, bij deze school krijg ik een heel rustig gevoel. Ze doen er veel met muziek en vieringen en hebben een hele open blik en visie over de kinderen. Het gesprek aan de telefoon voelde heel fijn en een afspraak is gepland. Na alle gedachtensprongen en wikken en wegen heb ik de laatste weken een enorme stress gevoeld. Ik had continue het gevoel van een steen op mijn maag. Gek genoeg is die steen verdwenen vanaf het moment dat ik met deze school een afspraak had gemaakt. We moeten deze school dus nog gaan bezoeken en wie weet valt het vies tegen maar dat het me zo'n rust geeft is wel heel opvallend. Misschien heeft deze school me laten inzien dat we wel een plek voor hem zullen vinden, dat er een school zal zijn waar hij tot zijn recht komt. Waar hij kan leren en ontwikkelen maar waar hij vooral zonder weerstand naar toe kan gaan en plezier beleeft. En op welke school dat zal zijn daar komen we hopelijk in de komende 2 à 3 weken achter. Dan zal voor ons en voor hem een hele nieuwe fase aanbreken, een nieuwe wereld open gaan. En wij zullen er dan nog steeds voor hem zijn en hem er doorheen helpen. Ook al is dat dan (mogelijk) op afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten