Vorig jaar rond deze tijd hadden we net de diagnose autisme te horen gekregen. Die kerst zaten we daar volop mee in gedachten, ongeloof was daar. Inmiddels heb je in mijn eerste blog kunnen lezen hoe de autisme dit jaar meer en meer een plekje kreeg binnen ons gezin. Niet dat we er al zijn, nog lang niet. Maar dit jaar gingen we de kerst dus beter voorbereid in dan andere jaren. Natuurlijk waren we de voorgaande jaren ook altijd al aan het tobben hoe we de kerstdagen zo rustig mogelijk konden laten verlopen. Dat J snel overprikkeld raakt weten we al vanaf de dag dat hij werd geboren. Ook het slapen bij iemand anders bleek de afgelopen jaren tijdens kerst geen succes. Dus ofwel we vieren kerst bij ons thuis, ofwel na het kerstdiner wordt ingepakt zodat de kinderen op tijd hun eigen bed op kunnen zoeken. Waar we in het verleden nog wel eens de illusie hadden dat het wel aan de leeftijd zou liggen, en dat het in de loop van de jaren vast beter zou gaan, weten we inmiddels dat we dat idee voorlopig kunnen laten varen. Sterker nog, de overprikkeling begon dit jaar al begin december en duurt nu al een aantal weken. Maar goed dus, dat we het dit jaar nog rustiger aan wilden doen.
Eerste kerstdag kwamen opa en oma. Gewoon lekker bij ons thuis. Dat er kadootjes mee zouden komen hebben we maar stil gehouden. Het feit dat we zouden gaan gourmetten was blijkbaar al spannend genoeg getuige het herhaaldelijk vragen naar het moment "wanneer" in de afgelopen weken. De ochtend zelf hebben we strak ingepland met pictogrammen. Dit kon toch niet voorkomen dat hij om de haverklap bleef vragen naar wanneer het nou half 3 werd. Klok kijken heeft totaal geen zin aangezien J geen besef van tijd heeft. Dus maakte de time timer overuren en bleven wij geduldig op zijn planning en die time timer wijzen, van activiteit naar activiteit. Toen opa en oma er eindelijk waren was er natuurlijk een stapel kadoos waar ze allebei logischerwijs van door het dolle raakten. Het kadootjes uitpakken werd strak geregisseerd en verliep daardoor redelijk. Er was geen rust voor alles was uitgepakt. Aan het eind was er even een heftige ontlading in de vorm van een gefrustreerd gillen en vervolgens weerstand omdat hij mee moest met uitlaten van de hond. Dit stond al de hele dag op zijn planning omdat wij denken dat het hem even kan ontspannen, zo'n wandeling. Pa en ma kregen gelijk want toen ze terug kwamen had hij zichzelf weer herpakt. Het gourmetten was een feest. Ze mochten op het tafelkleed kleuren, de perfecte manier om ze tijdens het eten bezig te houden. Daar moet oma zich dan wel voor "opofferen". Die kleurt lekker mee en helpt met zoet houden. Uiteindelijk lagen ze redelijk op tijd in bed waardoor het inslapen niet al te veel problemen opleverde.
En vandaag op tweede kerstdag, kwam daar dan de reactie op dat feest. Een zeer kort lontje, niet tot spel kunnen komen en heel veel behoefte hebben aan een planning op het pictobord. Zus moet het een paar keer ontgelden, hij begint haar te stompen om pas te stoppen als we hem in zijn kladden pakken. Als we uiteindelijk een gezamenlijk moment inplannen (met zijn viertjes legobouwwerkjes maken aan tafel) lijkt hij wat te ontspannen. Daarna hebben we chocoladefondue, dat is een heerlijk moment op deze dag. Snoepen kunnen beide kinderen wel goed. J vindt het bovendien leuk om met zijn fonduevorkje zijn koekjes in 1000 stukjes te prikken. Ik vind het allemaal goed. Ondertussen krijg ik van de schrijfster van dit blog : http://www.heel-bijzonder.blogspot.nl de tip om met de auto langs de kerstlichtjes te rijden en dat lijkt ons een goed idee. Zijn we er toch even uit. Het ritje is er een met vallen en opstaan. Het lijkt alsof het hem niets interesseert in eerste instantie. Hij speelt en leest boekjes, vraagt om eten en drinken (wat ik niet mee heb want we hebben net een zware chocoladefondue gegeten) maar ze zijn rustig en luisteren naar de cd van sprookjeswonderland. Op gegeven moment wordt hij onrustig. Hij gaat zijn zus vervelen (en andersom!), hij zit constant met zijn jas te rotzooien en zwiept zijn knuffel steeds heen en weer. Ondertussen roep ik steeds: kijk, J, wat een mooie lampjes. De onrust duurt voort en ik word er boos over, het leek zo'n goed idee. Tot ik erachter kom dat de onrust begon op het moment dat de cd was afgelopen en wij zijn overgegaan op "onze" muziek. Wij hebben de cd weer aangezet en zie, hij werd weer rustig. En bovendien zelf ook enthousiast over de lampjes. Het ritje werd zo toch nog leuk afgesloten. Thuis hebben we het rustig aan gedaan met eten. Hij op zijn DS, zus naar het circus kijken op tv, ondertussen een stokbroodje met kaas. Papa en mama eten met zijn tweeen aan tafel een lekker biefstukje. Het slapen is als vanouds een groot probleem. Er is heel wat strijd en we moeten heel consequent blijven omdat hij anders (zo weten we uit ervaring) de hele avond een loopje met ons neemt. Maar uiteindelijk geeft hij zich er aan over. Het was goed om het wat rustiger aan te doen vandaag. Had er niet aan moeten denken vandaag nog een dag op visite te moeten. En morgen..gaan ze allebei de hele dag naar de BSO. Kan mama ook even bijkomen.......!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten